آدرس جدید وبلاگ رپ بیست لوکس بلاگ
نقد آلبوم 24 ساعت بهرام توسط آرین کبیری
یک شنبه 16 آبان 1395 ساعت 15:34 | بازدید : 3181 | نویسنده : Ariyan Kabiri | آرین کبیری | ( نظرات )

نگاهی به آلبوم 24 ساعت - بهرام

نوشته آرین کبیری

Genre: Old School

نقد آلبوم 24 ساعت توسط آرین کبیری

مقدمه

بهرام بعد از ضبط 3 آلبوم خصوصی به نام های "بهرام، فرصت، درد و دل" و یک آلبوم گردآوری شده به نام "نوار قلب" که تک آهنگ جنجالی "نامه ای به رئیس جمهور" در این آلبوم تا حدودی بین مردم محبوب شده بود تصمیم گرفت که اولین آلبوم حرفه ای خودش به نام "24 ساعت" رو با آهنگسازی احسان آتور منتشر کنه.

(نکته مفید در مورد آلبوم نوار قلب: این آلبوم گردآوری شده بود، آلبوم گردآوری شده به آلبومی گفته میشه که ترک هاش بصورت پراکنده قبلا در تاریخ های مختلف منتشر شده باشه و بعد توی یک پوشه بصورت آلبوم مستقل قرار بگیره)

24 ساعت آلبومی بود که ژانرهای جدیدی رو وارد رپ پارسی کرد و بهرام به سرعت به یکی از بزرگان رپ ایران تبدیل شد و تعداد چشم گیری از رپرهای جدید شروع به بهرامیزه کردن کارهاشون شدن! یعنی همه میخواستن بهرام بشن و این موضوع مدت ها به رپ ایران قالب شده بود، از این میان رپرهای خوب مثل امیر خلوت و رپرهای متوسطی مثل نوید تونستن کار خودشون رو با فضای کارهای بهرام و اضافه کردن نوآوری از طرف خودشون موسیقی خودشون رو بسازن و شناخته بشن.

بعد از دستگیری بهرام و سایر رپرها و اوج گیری موسیقی خالتوری و موسیقی معترض ضعیف اونور آبی که تقریبا توسط تمام شبکه های ماهواره ای و حتی سریال های تلویزیونی و حتی سینماها حمایت میشدند و موسیقی شیش و هشت و معترض ضعیف چنان بر جامعه حاکم شد که بهرام به سکوتی چندساله نشست...

به گفته رضا پیشرو در صفحه فیس بوک، بهرام چند روز بعد از بیرون اومدن از زندان با پیشرو ملاقات میکنه و میگه:‌ زمانی فهمیدم چقدر تنهام که وقتی از زندان آزاد شدم هیچ کسی پشت در منتظرم نایستاده بود.

 

بررسی

 

قبل شروع جدی مقاله بگم که خیلی بیشتر از چیزهایی که نوشتم این آلبوم حرف داره و قطعا مثل بیشتر نقدها نمیشه تمام خصوصیات آلبوم رو توی مقاله مورد بررسی قرار داد و قطعا نکات زیادی هست که باید مخاطب با گوش دادن آلبوم دنبالش بگرده و ازش لذت ببره.

به گفته سازندگان آثار ژانر این آلبوم Old School هست اما نکته اینجاست که این آلبوم نوآروی های زیادی داشته در سال 1387 استفاده از ریتم شیش و هشت برای ساختن یک بیت Old School یا استفاده از سازهای اصیل که اتفاقا بصورت کلیشه ای استفاده نشده. یعنی مثلا توی آهنگهای یاس عزیز یا آهنگهای رپرهای ضعیف مطرح مثل حامد فرد از سازی مثل تار بصورت فوق کلیشه ای استفاده شده که فقط بگه ما ساز اصیل استفاده کردیم اما توی آهنگی مثل اینجا ایرانه یا بیخیالش ساز بصورت جدی بخشی از آهنگ شده و خارج از اثر بصورت یک پز و افتخار استفاده نشده.

نکته دیگه ای که خیلی جدی روش کار شده متن آهنگهاست. متاسفانه دوستان بجای بررسی تمام لایه های این آثار به پوسته رویی اثر که منظور و حرفهای بهرام بوده دقت میکنن، این مهمه اما موضوعات دیگه واقعا جاموندن.. وقتی که با دقت مصراع های این آلبوم رو بررسی میکنیم متوجه میشیم که از قالب های نوشتاری و حتی زبان های گویشی مختلفی استفاده شده که در کنار هم رنگبندی درستی دارن و به هم میخورن.

مثلا متن زیر 2 بیت از آهنگ "من" هستش که بیت او به زبان امروز نوشته شده و بیت بعدی بگونه ای با زبانی تغزلی نوشته شده که به بیت قبلش میخوره:

بدون که کلم باد داره اینو ثابت کردم / نه با سینه بالا دادن یا با تاب گردن

نداری تقصیری ندیدی مثال من / تا تو تاثیری نگیری اسیری بذار بگم

نمونه خیلی خوب این شیوه رو توی آهنگ "کاردو - فصل اول" میبینیم که حتما پیشنهاد میکنم با دقت گوش بدید.

بگذریم..

خلاقیت های آلبوم خیلی زیاد بودن بعنوان مثال کورس ها فکر شده و اساسی بودن بخصوص کورس آهنگ "راه من" که اون زمان یک سنت شکنی بود واسه خودش.

استفاده از فلوهای گوناگون که به نظرم از بهتریناش میشه به آهنگهای کمتر توجه شده آلبوم اشاره کرد مثل (گله نکن - من - دلنوشت)

آلبوم 24ساعت زبان شعری جدیدی رو به رپ پارسی معرفی کرد که باعث پیشرفت این سبک شد

این آلبوم سکوی پرتاب لیبل دیوار، احسان آتور، نیموش و بیشتر از همه خود بهرام بود

 نکته ای که باعث شد خیلی ها از عموم مردم به این آلبوم توجه کنن موضوعات اجتماعی بود که باعث شد نقد فنی اثر بارها و بارها شهید بشه و آلبوم تبدیل بشه به مجموعه ای تاریخ مصرف دار و تبلیغ کننده.

افرادی که با ژست روشعن فکرانه این آلبوم رو تحسین میکردن الان دارن آهنگهای بی وزن معترضان جدید رو گوش میکنن اما این آلبوم قطعا موندگار خواهد شد چرا که نظر روشعن فکری ایرانی ها هرگز و هرگز و هرگز نتونسته اثر رپی رو فیت و یا موندگار کنه.

حالا میخوام کمی به موضع گیری های اجتماعی بهرام توی این آلبوم نزدیک بشم

به نظرم خیلی خوبه که در بین این همه آثار معترض فراضعیف که عزیزان منتشر میکنن بهرام اولین نفری بود که آلبوم قوی با مضمون های اجتماعی منتشر کرد، و همین اولین بودن امتیازی رو به بهرام داد چرا که امروزه دیگه این موضع گیری های باید با دقت بیشتری انجام بشه، نوع اعتراض ها خیلی کلیشه شده

خواننده ها امروز به هر مسئله ای که در روز اتفاق افتاده یک اشاره ای میکنن و سرجمع میشه آهنگی که از اول تا آخر پر از تیتره و هیچ هنری درش نیست اما بهرام توی این مجموعه اولین کسی بود که به چندین تیتر در یک اثر اشاره کرد و از مسائل مختلف اجتماعی در کنار هم خوند و البته با این تفاوت که مسائل سطحی روز و تاریخ مصرف دار نبود. اما بازهم میگم این نباید شیوه ی قالب بشه و آهنگ "اینجا ایرانه" خیلی متفاوته از آهنگ های بی وزنی که مدام هروز منتشر میشن و هرمصراع داره به یک چیز میپردازه.

هیچ شیوه و حتی هیچ موضوعی نباید شیوه ی قالب یک هنرمند یا یک سبک بشه چرا که نابودش میکنه و مخاطبها بصورت ژست به آثار نگاه میکنن و آثار برعکس ادعایی که دارن هیچ کاربردی در زندگی مخاطب نخواهند داشت.

در آخر به نظرم بهترین اثر این آلبوم ترک "من" بود که از نظر فلو خیلی فشرده و پیوسته بود و آهنگسازی خیلی خوبی هم داشت و برعکس دوستانی که گنگستا رو با دروغگویی و لوس بازی به گند کشیدن این یک اثر گنگ محکم بود.

برای آخرین بار: فرق اصلی این آلبوم با بقیه آلبوم های اعتراضی که دوستان فراری خوندن اینه که این آلبوم زیبایی شناسی داره و نوع پرداختنش به مسائل تازگی داشت و از نظر وزن و قافیه که الفبای لازم برای نوشتن شعر رپ هستن اصولی بود.

یعنی وزن ها دو کلمه ای بود مثلا به مثال زیر توجه کنید که (ارزش لبخند/هست بشه کمرنگ) از ابیات آهنگ "من" رو نشون میده:

Ar ze she Lab khand

Hast Be she Kam rang

دو وزن و قافیه نویسی الفبای نوشتن شعر رپه و اثری که این رو هم نتونه انجام بده اثر نیست و مثل ماکت خام توی فیلمسازی می مونه که حرفه ای نیست و تمیرینی ساخته شده.

ممنون که وقت گذاشتید.

Instagram.com/AriyanKabiri


موضوعات مرتبط: نقد و بررسی , ,

|
امتیاز مطلب : 63
|
تعداد امتیازدهندگان : 13
|
مجموع امتیاز : 13


دسته بندی غلط ژانرهای رپ در ایران (نوشته آرین کبیری)
چهار شنبه 5 آبان 1395 ساعت 14:39 | بازدید : 1570 | نویسنده : Ariyan Kabiri | آرین کبیری | ( نظرات )

دسته بندی های غلط ژانرهای رپ در ایران

در سالهایی که سبک رپ در ایران به اوج خودش رسیده بود و رپرهایی مثل (هیچکس،زدبازی،یاس،عرفان،پیشرو) حسابی به اوج رسیده بودن (نکته: همون دورانی که گفتن رپرها شیطان پرستن و مستند شوک هم ساخته شد و همین رپرهایی که اسم بردم رو نشون دادن بعنوان شیطان پرست)

در همون دوران بود که رپ پارسی حسابی داغ شده بود و کم کم بصورت مد بین جوانان، رپر شدن باب شد همون دوران بود که تعداد چشم گیری از مخاطبان این سبک دوست داشتن رپر بشن (ساسی مانکن و دار و دسته اش شروع کردن به خوندن همچنین اون دوست معترض بی استعدادمون شاهین نجفی و...)

شاید چون رپر تمام زندگی مخاطب میشه و هیچ شخصیتی از سیاستمدار گرفته تا هنرپیشه و دانشمند و... معمولا انقدر روی زندگی مخاطبشون تاثیر نمیذارن که کارشون بشه همه شب و روز مخاطب، حتی حرف ناحق زدن های هنرمند این سبک برای مخاطب قابل قبول و البته خطرناکه! و هنرمند این سبک این تاثیر رو به نسل های بعدی هم منتقل میکنه و تو تاریخ موندگار میشه.

بنابرین مخاطب های زیادی رفتن میکروفون چت خریدن و برنامه FL Studio نصب کردن و شروع کردن به آهنگ منتشر کردن. این خودش یک نکته خوب بود که جوان های یک کشور همه فعالیت موسیقی میکردن اما مسئله این بودو که استانداردها رو بدلایل مختلف نمیشناختن. در نحایت از استادهای سولفِژ موسیقی رو یاد میگرفتن که این خودش بدتر گمراهشون میکرد چون استادهای موسیقی پاپ که آموزشگاه زدن چه میدونستن رپ چیه.

بگذریم..

گذشت و گذشت تا اینکه وبلاگها شروع کردن به پخش گسترده بیت های خالی، و این موضوع فوق العاده زیاد شد، اما ادمین های این وبلاگها نمیدونستن که چجوری در مورد بیت توضیح بدن!

یعنی ما بدلیل نبود امکانات وقتی Gangsta West Coast رو از Gangsta Old School تشخیص نمیدیم مجبور میشیم خودمون سبک ها رو با یک معیاری که برای هممون قابل تشخیص باشه دسته بندی میکنیم.

بنابرین شروع کردن به اسم گذاری برای بیت ها! اصطلاحاتی نظیر: کلکل، شاخ بازی، پارتی، لاو، دیس لاو و..

و همین شد که یک عده گفتن ما فقط گنگ میخونیم و هرکی دیس لاو میخونه سوسوله!

عده دیگه ای گفتن ما اجتماعی میخونیم و هرکی پارتی میخونه علافه!

و نگاه های سیاه و سفید از این قبیل

همین شد که امروز میبینید طرف به اسم رپر میاد از اول تا آخر زندگیش از شکست عشقی میخونه و به خودش میگه سلطان دیس لاو! اون یکی از اول تا آخر عمرش از سیاست میخونه و به خودش میگه رپ درد و معترض!

مخاطب هم یک نگاه سیاه و سفید در مورد رپ پیدا میکنه، و خواننده هایی که اطلاعات کمی دارن تو مصاحبه هاشون در مورد این ژانرهای تخیلی صحبت میکنن!

حالا ببینید که اون رپرهای اولیه که اسم بردم چقدر تحت فشارن وقتی همه ژانرها رو بدرستی میخونن و همه تلاششون اینه که رپ رو بصورت صحیح بشناسن و به مردم بشناسونن. وقتی بهرام آلبوم 24 ساعت رو منتشر کرد و گفت ژانر این آلبوم Old School هستش یعنی یک کمکی کرد به رپ ایران که 4نفر حداقل بفهمن ژانر آلبوم 24ساعت (اعتراضی) نبود بلکه Old School بود. یا مثلا آلبوم زیر و بم زیر زمین از قاف که گفت Hardcore Hip Hop هستش و یا تک آهنگ قبرستون هیپ هاپ از پیشرو که گفت ژانرش West Coast هستش.

به هر حال ما احتیاج داریم که ژانرها رو بشناسیم و همیشه در پی یادگیری بودیم اما متاسفانه اطلاعات صحیحی در دسترس نیست اما حداقل تا اون موقع میتونیم این نگاه سیاه و سفید رو بذاریم کنار و دیگه نگیم هرکی diss love بخونه سوسوله و هرکی اعتراضی بخونه قهرمانه. اونایی که میگن رپ فقط یک موضوع مشخص رو میتونه دنبال کنه جدا از اینکه اطلاعات پایینی دارن باید بهشون شک کرد که آیا دشمنی با رپ دارن؟

مثلا همون آقای شاهین نجفی که دیگه تو وبلاگ ما حداقل نماد ضد رپ بودنه و تا تونسته سوء استفاده کرده از این سبک و خرابش کرده توی مصاحبه تصویری با Tehran Review و چندین مصاحبه و حتی توی بعضی آهنگهای مبتدیش مثل "ما شریم"  میگه که رپ غیر از مسائل اعتراضی راجب هرچی بخونه پوچه و حتی خوندنش از نادانی میاد!! بعد خودش الان راک میخونه موضوع نصف آهنگاش دوست دخترش "لیلی" هست و همش جان لیلی، جان لیلی میکنه.

نکته خارج از بحث اینه که ایشون گفتن خوندن از عشق الکی نیست و باید با تمام مفاهیم عشقتون طرف باشید از پریود شدن معشوقتون گرفته تا .... باید توی شعر بهش بپردازید و بهش بگید که با همه درداش در میکشید و.. و نباید ازش عروسک بسازید،

در جواب این مسئله باید بگم که همه آدم ها همه جوره عاشق میشن یکی عروسک میسازه و عاشقش میشه یکی هم همه چیز عشقش رو میبینه و به نظرم اینکه ایشون میگن نباید عروسک بسازی از عشقت حرف کاملا پرتی هست چون ایشون نمیتونن زور کنن به مردم که چجوری عاشق بشید و چجوری از عشقتون بخونید.

در آخر برگردیم به موضوع اصلی مقاله، مراقب باشیم که رپ قابلیت پرداختن به تمامی موضوع ها رو داره و فقط باید دید که هنرمند چگونه و چقدر فنی و با احساس کارش رو انجام میده و باید بدونیم که حذف موضوعات فقط میتونه به این سبک آسیب بزنه و اگر مخاطبش نیستیم (که اکثرا هستیم یا حداقل بودیم) بهتره باهاش سر دشمنی هم نداشته باشیم.

نگاه سیاه و سفید رو بذاریم کنار و به افرادی که نمیدونن ماهیت رپ چیه توجهی نکنیم.

ممنون میشم این مسئله رو بین دوستانتون هم مطرح کنید،‌ چون این مسئله آفتی شده و اونقدر گسترده هستش که تا هممون اقدام نکنیم بهش توی جامعه حل نمیشه و با این نگاه بزودی رپ محدود میشه و رپرها خسته میشن از نادانی مخاطب و خداحافظی میکنن و دیگه اثر فنی منتشر نمیشه و رپ ایران به کل نابود میشه.

 


موضوعات مرتبط: نقد و بررسی , ,

|
امتیاز مطلب : 55
|
تعداد امتیازدهندگان : 11
|
مجموع امتیاز : 11


منوی کاربری


عضو شوید


نام کاربری
رمز عبور

:: فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

نام کاربری
رمز عبور
تکرار رمز
ایمیل
کد تصویری
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود



دیگر موارد

آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 317
بازدید دیروز : 416
بازدید هفته : 733
بازدید ماه : 3847
بازدید کل : 506963
تعداد مطالب : 106
تعداد نظرات : 416
تعداد آنلاین : 1

آمار وب سایت

آمار مطالب

:: کل مطالب : 106
:: کل نظرات : 416

آمار کاربران

:: افراد آنلاین : 1
:: تعداد اعضا : 5

کاربران آنلاین


آمار بازدید

:: بازدید امروز : 317
:: باردید دیروز : 416
:: بازدید هفته : 733
:: بازدید ماه : 3847
:: بازدید سال : 17723
:: بازدید کلی : 506963